นาฬิกาที่หายไป

ที่มา : หนังสืออุดมศานต์รายเดือน ประจำเดือนมิถุนายน ปี 2552
มีชาวนาคนหนึ่ง เขามีนาฬิกาข้อมือเรือนหนึ่งที่ตกทอดเป็นมรดกมาถึงเขา เขาสวมนาฬิกาเรือนนี้ตลอดเวลา ยกเว้นเวลาอาบน้ำกับเวลานอน
วันหนึ่งเขาไปทำความสะอาดคอกม้า พอเสร็จแล้วเขาก็พบว่านาฬิกาข้อมือได้หล่นหายไป เขากลับไปหา แห่หาเท่าไรก็ไม่เจอ
ระหว่างนั้นเอง มีเด็กกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา และเห็นชาวนาพยายามหาของอยู่ก็เลยถามว่า “หาอะไรอยู่ครับ” ชาวนาก็บอก เด็กๆว่าทำนาฬิกาหายไป ถ้าเด็กๆหาเจอ จะให้เงินตอบแทน เด็กๆก็เลยแข่งขันกันค้นหานาฬิกา ต่างก็วิ่งไปวิ่งมารื้อข้าวของ ส่งเสียงกันเจี๊ยวจ้าว เวลานานต่อไปพอดู เด็กๆต่างคนต่างก็เลิกหา เพราะหาเท่าไรก็หาไม่เจอสักที
ชาวนาก็ถอดใจเหมือนกันและคิดว่าคงหายและหาไม่เจอ แล้ว แต่ก็มีเด็กคนหนึ่งเขาบอกกับชาวนาว่า ขอเวลาหาอีกหน่อยนะครับ “ขอผมอยู่คนเดียวสักพัก ลองดูว่าจะหาเจอไหม?”
เด็กคนนั้นก็เริ่มหาต่อไป สักพักชาวนาก็บอกกับเด็กคนนั้นว่าจะกลับไปรอที่บ้านแต่ช่วงขณะนั้นเองเด็กคนนั้นก็เดินออกมาพร้อมกับนาฬิกาข้อมือเรือนที่คิดว่าหายไปนั้น
ชาวนาประหลาด ใจมาก เพราะเขาหาตั้งนาน พวก เด็กคนอื่นก็หาตั้งนาน ทำไม ไม่ม ีใครหาเจอ ชาวนาจึงถามเคล็ดลับ ของเด็กคนนั้นว่าหาเจอได้อย่างไร เด็กคนนั้นบอกว่า
“ผมเข้าไปในคอกม้า แล้วก็เลือกมุมๆหนึ่งแล้วนั่งลงเฉยๆ และตั้งใจฟัง สักพักหนึ่งก็ค่อยๆ เริ่มได้ยินเสียงนาฬิกาเดิน แล้วผมก็เดินตามเสียงนั้นไป จึงพบนาฬิกาเรือนนี้ล่ะครับ”
ชาวนายิ้ม ขอบใจ และให้รางวัลเด็กคนนั้น